مقاله دکتر سیدرضاجباری با عنواننسب شناسى در تلقیح مصنوعى»

چکیده:

خانواده یکی از نهادهای مقدس و پرارزش اجتماع است که رفع مشکلات و ناهمواری های آن از اهمیت بسزائی برخوردار می باشد و اگر این ناهمواری ها و اختلال ، در توالد و تناسل باشد، چه بسا سبب از هم پاشیدن کانون خانواده گردد. در این راستا به کارگیری راه کارهایی در چارچوب شرع مقدس اسلام می تواند مانع از گسستن پیوند عاطفی یک خانواده گردد . یکی از این ر اهبردها، تلقیح مصنوعی است که عبارت است از : بارور کردن انسان با وسایل مصنوعی . تلقیح مصنوعی آخرین راه برای مبارزه با نازائی است ؛ چرا که بسیاری از عوامل نازایی زوجین در همان مراحل اولیه به وسیله دارو، جراحی و حتی روان درمانی قابل درمان است . اما قبل از روی آوردن به تلقیح مصنوعی ، آگاهی از حکم جواز یا منع آن ضروری است . گاهی تلقیح مصنوعی بین زوجین است و حمل جنین توسط زوجۀ صاحب تخمک یا همسر دوم یا زن همسر دوم یا زن بیگانه صورت می گیرد، که مطلقاً جایز است . ولی تزریق اسپرم به رحم زن بیگانه و استفاده از تخمک بیگانه در رحم ز وجه برای تولید نسل ومسأله نسب او از مسائلی است که این مقاله در صدد بررسی آن است.